Balzaal der gebroken harten (Deel 2)

Inderdaad, the times they are a - changin' ....twintig jaar geleden speelde Guido Belcanto nog voor de spreekwoordelijke zeven man en één paardekop maar al een poosje verandert alles wat de Koning van het Vlaamse Levenslied aanraakt in goud. Zijn solo - carrière en cd verkoop loopt als een trein, de voorbije bluesbroeders toer met Willy Willy was een groot succes (zie vorige concertreviews ; Nov '09) en krijgt hij zelfs in Nederland voet aan de grond.  Bovendien is zijn ongetwijfeld boeiende biografie in boekvorm verschenen en loopt het momenteel  zelfs in die mate storm voor het tweede deel van het hoofdstuk "Balzaal Der Gebroken Harten" dat het CC Leopoldsburg afgelopen vrijdag heel fier het bordje "Sold Out" aan de toegangsdeuren kon bevestigen.

Deel 1 was immers een weergaloos succes en dus ging Rootsville opnieuw op hun uitnodiging in om aanwezig te zijn op deze grandioze coctail van feestvreugde, humor en ontroering. Het prachtige computer gestuurde Decap orgel werd terug in volle glorie opgebouwd en ook de artistieke vrienden Lady Angelina, Vitalski en Martin Jansen lieten zich niet pramen om Belcanto's volksfeestje opnieuw  te doen slagen. Gigolo Guido ging meteen op zoek naar romantiek maar moest net als Edward al vlug constateren dat het op dat gebied, ondanks Valentijn bezig was met zijn opwachting te maken, blijkbaar maar droevig gesteld is in Vlaanderen....

Nog meer kommer en kwel op de dag dat zijn meisje hem verliet kregen wij met  Lady Angelina's liefde 's / haatverklaring " Surabaya Johnny" (uit Kurt Weil & Berthold Brecht's "Happy End") en de 'Queen van Bloed en Bloemsuiker' ging op haar schitterend elan verder, de sublieme vertolkingen van Aznavour's ' La Mama" en Dalida's "Parlez Moi D' Amour" waren immers fraai staaltjes van passionele kitsch, tragische romantiek en bombastische breekbaarheid. Ondertussen had Vitalski, die in deel 2  wat meer tijd en belangstelling voor zijn persoontje mag opeisen, het niet gemakkelijk om met zijn meestal best te pruimen hilarische humor het overwegend iets oudere publiek op zijn hand te krijgen. Bovendien is de man met puntschoenen en zonnebril geen geweldig zanger  en dat werd met zijn versies van Sedaka's "Oh Carol"", Roy Orbison's "In Dreams" en het duetje "Avec Lady Angelina"  nog maar eens in de verf gezet. Ook zijn stand - up comedy sketch "Frituur Jeff - met twee ff's - en de huisbereide specialiteit curryworst met ketchup (en strontvliegen) loopt volgens mijn bescheiden mening ietwat verloren tussen de accordions, opgemonteerde pijpen en drums die opgesteld staan in deze Balzaal der Gebroken Harten. 

Het werkte meer op de zenuwen dan op de lachspieren en dat is bijzonder jammer voor de man die met recht en rede algemeen beschouwd wordt als de meest indringende conferencier van zijn generatie. Gelukkig kwamen het volksamusement en vooral het Decap orgel meer tot hun recht met een sublieme uitvoering van Ramses Shaffy's "Sammy" door Martin Jansen en kon 'half a man half a woman' Belcanto zelf de meubelen redden met zijn klassiekers " Plastic Rozen", "Op Het Zeildoek van de Botsauto's", "Jouw Handen Toveren Vlammetjes", het befaamde hemelse kroegenlied  en de covers "Only the Lonely " en " Doe de Mazurka" . Sommige mensen gaan nooit uit de bol, de uitverkochte zaal deed dat wel en kon net als ondergetekende ook appreciatie opbrengen voor de alternatieve versie van het ons "O Zo Dierbaar Belgie" .....een land dat net als Guido Belcanto nimmer nooit verveelt ! (SWA)